Η woke σέχτα που απειλεί τον Δυτικό κόσμο
H σιδερογροθιά του αφηνιασμένου νεοφιλελευθερισμού
Αν πριν δέκα χρόνια κάποιος σού έλεγε
-για μικρο-επιθέσεις (micro-aggressions) στα Πανεπιστήμια της Αμερικής αλλά και της Δύσης (για παράδειγμα θεωρείται «μικροεπίθεση» σε ορισμένα αμερικάνικα κολέγια να ρωτήσεις ένα Ασιαμερικάνο ή ένα Λατινοαμερικάνο «πού γεννήθηκες;» γιατί αυτό υπονοεί ότι δεν είναι πραγματικός Αμερικανός
-ότι θα έκαιγαν τα βιβλία του Χάρι Πότερ σε δημόσιες πυρές της J.K. Rowling και ότι γίνεται αποδέκτης δεκάδων απειλών για τη ζωή της επειδή τόλμησε να πει ότι υπάρχουν βιολογικές διαφορές ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες
-ότι ο Σεξπιρ,ο Μπαλζακ, ο Μολιέρος ή ο Γκαίτε και ο Φιτζέραλντ θα αποκηρύσσονταν μετά βδελυγμίας ως «λευκοί ετεροφυλόφιλοι σεξιστές που μολύνουν το σύγχρονο πνεύμα»
-ότι φράσεις όπως «το πέος ΤΗΣ» και «άνθρωποι με μήτρα» θα ήταν συνηθισμένες σε επιστημονικές δημοσιεύσεις ή στην ιατρική βιβλιογραφία
-ότι η αξία και τα ταλέντα σου έχουν ελάχιστη ή καθόλου σημασία αν είσαι τρανς με ινδιάνικες ρίζες, ή έντονα μαύρος/η
-ότι στις Η.Π.Α και στο Ηνωμένο Βασίλειο θεόρατες drag queens πάνω σε τακούνια στιλέτο, με τεράστιες βλεφαρίδες, περούκες στον ουρανό, υπερβολικά χείλη, τεράστια στήθη και κραυγαλέα ρούχα διαβάζουν παραμύθια σε εξάχρονα και οκτάχρονα παιδιά του δημοτικού
-ότι υποχρεώνεσαι να χρησιμοποιείς αντωνυμίες που δείχνουν το φύλο σου, «αυτός/αυτή/αυτό»
- ότι άντρες που έχουν βιάσει και αυτοχαρακτηρίζονται «γυναίκες» φυλακίζονται σε γυναικείες φυλακές, άντρες που δηλώνουν τρανς γυναίκες συμμετέχουν σε γυναικεία αθλήματα σαρώνοντας τα μετάλλια, ή έχουν το ελεύθερο να μπαίνουν σε γυναικεία αποδυτήρια, άσυλα και ξενώνες με βιασμένες γυναίκες
-ότι η ετεροκανονικότητα θα τελεί υπό διωγμό
-ότι δεν έχει καμιά σημασία η λογική αλλά το πώς αισθάνεσαι
-ότι η «θυματοποίηση» είναι αρετή και προνόμιο
-ότι μυθιστορήματα των Roald Dahl (Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας) , ή της Agatha Christie ξαναγράφονται αφαιρώντας λέξεις και προτάσεις που μπορούν να δημιουργήσουν δυσφορία σε κάποιους από «αναγνώστες ευαισθησίας» δηλαδή «λογοκριτές»
-ότι δεν είναι μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι μόνο γυναίκες είχαν έμμηνο ρύση ή μένουν έγκυες
-ότι η ιστορία ξαναγράφεται από την πλευρά των μειονοτήτων και παρουσιάζεται ως η μόνη αληθινή ιστορία
-ότι ο λευκός άντρας ακόμα και φτωχός ή ζητιάνος θεωρείται προνομιούχος σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους και πρέπει να ταπεινώνεται σε κάθε ευκαιρία
-ότι η Ευρώπη πρέπει να παραδοθεί στους μετανάστες και τους πρόσφυγες με απώτερο στόχο να εκκαθαριστεί από τους απογόνους των λευκών αποικιοκρατών
-ότι το 1984 του Όργουελ και ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος του Χάξλει που γράφτηκαν ως σκοτεινές προειδοποιήσεις θα αποτελούσαν το manual του σύγχρονου ολοκληρωτισμού
-ότι ένα κομπλιμέντο θεωρείται σεξουαλική επίθεση, ενώ το φλερτ ετοιμάζεται ποινικοποιηθεί επειδή θεωρείται σεξουαλική παρενόχληση
-ότι αν έχεις αποθηκεύσει στο κινητό σου ή στο λάπ τοπ κάτι που θεωρείται σεξιστικό ή ρατσιστικό που δεν βλέπει κανείς δημόσια και σε καταγγείλουν μπορείς να φυλακιστείς και να πληρώσεις πρόστιμο,
ότι όλα τα παρά πάνω πρέπει να τα αποδεχτείς χωρίς αντίρρηση, σκεπτικισμό, λογική συζήτηση, επιστημονικές αποδείξεις και διάλογο το πιθανότερο είναι να είχες την αντίδραση κάποιου που βγαίνοντας από το σπίτι του στο δρόμο ένα συνηθισμένο πρωινό έρχεται αντιμέτωπος με ένα παρκαρισμένο ιπτάμενο δίσκο και εξωγήινους να κόβουνε βόλτες.
Το λογικό συμπέρασμα της αποδομητικής θεωρίας που σαρώνει τον Δυτικό κόσμο είναι με λίγα λόγια ότι πρέπει να τελειώνουμε με τον Δυτικό πολιτισμό. Τα πάντα πρέπει να καταρρεύσουν, να αποδομηθούν, να καταστραφούν. Οι νέοι ακτιβιστές-οδοστρωτήρες είναι πεπεισμένοι ότι είναι «προοδευτικοί».
Η «αριστεροπροοδευτική» woke κουλτούρα των «αφυπνισμένων» είναι συνδυασμός αυταρχισμού, ανελευθερίας, λογοκρισίας και θρησκευτικής σέχτας με τους ζηλωτές έτοιμους να λογοκρίνουν, να καταγγείλουν, να κυνηγήσουν, να καταστρέψουν. Αν δεν ανήκεις στη σέχτα είσαι αιρετικός/ή. Είναι θλιβερό αν όχι γκροτέσκο να βλέπεις άντρες και γυναίκες στα μέσα ή στη δύση της ζωής τους να υπερθεματίζουν για να μην φανούν «παλιακοί». Το μόνο επιχείρημα εναντίον όσων δεν συμφωνούν με την νέα θρησκεία είναι ότι ανήκουν στο χθες, ενώ αυτοί βρίσκονται στη σωστή πλευρά της ιστορίας- τη σωστή πλευρά που αλλάζει κάθε τόσο και γίνεται η λάθος πλευρά.
Όσο οι ανισότητες στο Δυτικό κόσμο αυξάνονται τόσο περισσότερο η «αριστερά» κάνει τη διαφορετικότητα κυρίαρχο στοιχείο της πολιτικής της. «Αντί να χτίζει σχέσεις αλληλεγγύης γύρω από τις μεγάλες συλλογικότητες όπως η εργατική τάξη ή τα άτομα που πέφτουν θύματα οικονομικής εκμετάλλευσης επικεντρώνεται στις όλο και πιο περιορισμένες περιθωριακές ομάδες» γράφει ο Φράνσις Φουκουγιάμα (1).
«Αφού οι μεγάλοι θεσμοί- Εκκλησία, πολιτικά κόμματα, συνδικάτα, μεγάλες ιδεολογίες- που αποτελούσαν τη δομή του Δυτικού πολιτισμού και οργάνωναν το δημόσιο διάλογο γύρω από τις κοινές αξίες σταδιακά καταρρέουν οι πολυεθνικές αναλαμβάνουν τον άβολο ρόλο να καλύψουν το κενό», λέει η Anne de Guigne (2). Ουσιαστικά οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα πολυεθνικά μονοπώλια μαζί με τους ολιγάρχες της τεχνολογίας έχουν μετατρέψει τις εταιρίες σε «πόλεις- κράτη» που διαχειρίζονται ευαίσθητες έννοιες όπως η διαφορετικότητα, ο ρατσισμός, η σεξουαλικότητα και οι διακρίσεις χωρίς να προτείνουν καμία λύση με αποτέλεσμα τα προβλήματα να οξύνονται ακόμα περισσότερο.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια παράγουν πολιτική. Θυμηθείτε τη διαφήμιση της Gillette με την #Metoo διαφήμιση που προέτρεπε τους άντρες να μην παρενοχλούν τις γυναίκες ή την τράπεζα Hallifax που υποχρέωσε τους υπαλλήλους της να φοράνε κονκάρδες με τις αντωνυμίες κάτω από τα ονόματά τους («αυτός» «αυτή» «αυτό») και λέγοντας στους πελάτες που δεν τους άρεσαν να πάνε αλλού. Ή τα παγωτά Ben & Jerry’s που έκαναν παρατηρήσεις στην υπουργό Εσωτερικών για την πολιτική της για την μετανάστευση ενώ η εταιρία είχε ιστορικό κακομεταχείρησης μεταναστών εργαζομένων της.
Οι εργαζόμενοι της Coca Cola διέρρευσαν διαφάνειες από διαδικτυακά μαθήματα «για τον αγώνα κατά του ρατσισμού», ενώ η Ντίσνεϊ δημιούργησε τρεις ομάδες μεταξύ των εργαζομένων της που αποτελούνται από Λατίνους, Ασιάτες και Μαύρους ενώ οι λευκοί εργαζόμενοι κλήθηκαν να φτιάξουν λίστες με τα προνόμιά τους και να αναρωτηθούν πώς τα απέκτησαν ενώ σε κάποιους ομίλους γίνεται πρακτική άσκηση επανεκπαίδευσης λευκών ετερόφυλων ανδρών. Η Lockheed, εταιρία οπλικών συστημάτων διοργάνωσε τριήμερο σεμινάριο για τους λευκούς υψηλόβαθμους υπαλλήλους της με στόχο να αποδημήσει την κουλτούρα των προνομίων της. Ο οίκος Laboutin διέθεσε τα έσοδα της συλλογής του σε οργανώσεις που εργάζονται για κοινωνική δικαιοσύνη με τη γόβα free walkie που κοστίζει 995 ευρώ να «εκφράζει αυτή τη σεζόν (2021) την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη».
«Αν οι ΛΟΑΤΚΙ αποτελούν το 5% με 10% του πλανήτη» λέει σε έκθεσή της η Credit Suisse (2021), «είναι μια τεράστια καταναλωτική δύναμη που η αξία της κυμαίνεται από 2.700- 5.600 δις δολάρια. Αν η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ ήταν οικονομία θα ήταν η τρίτη ή η τέταρτη στον κόσμο». Αυτή η όχι νέα διαπίστωση ώθησε τις εταιρίες να προσλάβουν σύμβουλους και εκπαιδευτές με στόχο να προβάλλον το τρίπτυχο Διαφορετικότητα Ισότητα Συμπερίληψη.
Οι εταιρίες έχουν κάθε λόγο να δημιουργούν νέους πελάτες οπότε ναι, τι θέλεις να είσαι άντρας, γυναίκα, τρανς, δέντρο, σκυλί, μωρό, ναι μπορείς αρκεί να το δηλώσεις. Το facebook δίνει μια επιλογή από 56 σεξουαλικές ταυτότητες. Ούτε φύση, ούτε πολιτισμός, όλα είναι θέμα προσωπικών επιλογών με αποτέλεσμα ένα σουπερμάρκετ ταυτοτήτων. Εμπρός να δημιουργήσουμε ένα δύο χίλια νέα γκέτο. Δεν υπάρχουν άντρες και γυναίκες υπάρχουν άτομα. Οι γέφυρες με τους άλλους ανθρώπους ανατινάζονται, οι δεσμοί καταλύονται, η αποξένωση θεριεύει.
Η Φραν Λίμποβιτς(3) είπε σε μια συνέντευξή της: «Στις αρχές του 1990 οι εταιρίες άρχισαν να δανείζονται τη γλώσσα των ποιητών. Άρχισαν να μιλάνε για «όραμα», για «αποστολή», για το «περιβάλλον». Με σόκαρε το γεγονός ότι οι άνθρωποι το έχαψαν. Όλες οι επιχειρήσεις είναι ίδιες. Δεν έχει σημασία αν πουλάς λεμονάδες ή είσαι η Amazon, όλες οι επιχειρήσεις έχουν ένα και μοναδικό στόχο: το κέρδος».
Η «woke» θρησκεία απλώνεται σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά. Κυβερνήσεις, πανεπιστήμια, θεσμοί, επιχειρήσεις, μίντια, τράπεζες, κατεστημένο και ελίτ κάτω από ένα μανδύα προοδευτισμού επιβάλλουν μία από τις πιο σκληροπυρηνικές ιδεολογίες όλων των εποχών στις οποίες ο Ροβεσπιέρος και ο Πολ Ποτ θα μπορούσαν να είναι τα poster boys της. Δεν υπάρχουν γυναίκες αλλά άνθρωποι που αυτοχαρακτηρίζονται όπως θέλουν. Μόνο οι μαύροι έχουν δικαιώματα. Ένας λευκός φτωχός είναι άξεστος, οπισθοδρομικός, σεξιστής- ένας φασίστας που δεν αξίζει κανένα δικαίωμα και αποτελεί εμπόδιο στην εξέλιξη. Η Δύση πρέπει να πεθάνει. Ο Διαφωτισμός και η λογική δεν έχουν κανένα νόημα. Όποιος διαφωνεί με τις νέες αξίες είναι εγκληματίας και εχθρός της επανάστασης. Η ειρωνεία είναι ότι η αστυνόμευση των απόψεων και των ιδεών που παραπέμπει σε δικτατορίες ή αυταρχικά καθεστώτα έχει γίνει πρακτική σε κοινωνίες που πιστεύουν ότι είναι σούπερ δημοκρατικές.
Η Δύση βυθίζεται σε μια πρωτοφανή παρακμή και ασχολείται με τις αντωνυμίες που έχει ο καθένας, με το πόσο θύμα είναι στη ζωή του, καταστρέφοντας ό,τι καταστρέφεται. Το μυαλό μου πάει “στους βυζαντινούς θεολόγους που σκοτωνόντουσαν για το φύλο των αγγέλων” και διαφωνούσαν στον αριθμό των αγγέλων που χωράνε στο κεφάλι μιας καρφίτσας ενώ οι Τούρκοι ήταν έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης.
Πριν από την woke επέλαση προσπαθούσες να έχεις «αχρωματοψία» σε χρώμα, σεξουαλικό προσανατολισμό, κοινωνική θέση, οικονομική κατάσταση. Όχι πια. Η αχρωματοψία σήμερα είναι καταδικασμένη ως απόδειξη ρατσισμού. Η ανεκτικότητα είναι μια σιωπηρή δήλωση μίσους.
Η κοινωνία τείνει να ταλαντεύεται μεταξύ περιόδων φιλελευθερισμού και αυταρχισμού. Αυτή τη στιγμή ζούμε μια σκληροπυρηνικά αυταρχική περίοδο. Σύντομα (;) θα έρθει μια αντίδραση. Κι όπως προέβλεψε ο Ντάγκλας Μάρεϊ (4) «οι μελλοντικοί ιστορικοί θα κοιτάξουν με βαθιά αμηχανία» τους σημερινούς «αφυπνισμένους» (woke) ηθικούς πανικούς. Ή όπως είπε ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Ονφρέ (5): «δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την ευγενή και έντιμη πάλη ενάντια στις ηλιθιότητες που απειλούν κάποια μέρα να γίνουν νόμος».
Συγχαρητήρια και πάλι !Θίγεται σοβαρά θέματα που λίγοι ακουμπούν για να μην χαρακτηρισθούν οπισθοδρομικοί...
Δυστυχώς η κριτική σκέψη μας -εάν υπάρχει- έχει πάει για ύπνο. Δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά παραχαράζοντας και σβήνοντας το παρελθόν ,αφαιρώντας ότι σε κάνει να νοιώθεις άβολα. Κάθε τί έχει λόγο ύπαρξης στην συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και στον συγκεκριμένο πολιτισμό που υφίσταται. Σίγουρα όμως δεν πολεμάς τις ανισότητες αλλάζοντας φορά και χαρακτηρίζοντας το φυσικό μη επιτρεπτό, αλλά προσπαθώντας να αμβλύνεις τις κοινωνικές διαφορές με γνώμονα την ενσυναίσθηση και την αποδοχή του διαφορετικού.
Καταπληκτική οπτική.