Είναι μια ολοκληρωμένη συζήτηση που απόλαυσα. Από τα παιδικά μου χρόνια στην Ακαδημία Πλάτωνος και τις βόλτες μου στην πόλη, στην αλλοπρόσαλλη επαγγελματική μου ζωή κι ύστερα στην woke επέλαση και στο “ας το ρε παιδί μου, θα μπλέξεις!”, κι απο τη νέα γενιά που πολλοί εκπρόσωποί της μοιάζουν με ταλιμπάν στις διεκδικήσεις τους στις “γυναίκες με πέος”, από τι σημαίνει αριστερά και δεξιά σήμερα στις “παρένθετες-μητέρες” ο Χρύσανθος Ξάνθος με γνώση και ταλέντο με βάζει να κάνω ένα σλάλομ χωρίς να αποφεύγω κανένα εμπόδιο. Σε αυτή τη συζήτηση είμαι εγώ, η ζωή μου, οι απόψεις, οι ιδέες, οι ανησυχίες μου και η πολαρόιντ μιας περίοδου.
Κάποιοι θα συμφωνήσουν μαζί μου, κάποιοι θα διαφωνήσουν αλλά θέλω να προειδοποιήσω και τους μεν και τους δεν ότι ευτυχώς δεν σκέφτηκα ποτέ ότι έχω δίκιο ή ότι κατεβάζω κάποιου είδους Δέκα Εντολές- ούτε κατά διάνοια. Α και κάτι ακόμα: διατηρώ για τον εαυτό μου το δικαίωμα να αλλάζω ιδέες και να αντιφάσκω.
Και ναι κάθε απόπειρα να πλησιάσουμε τους άλλους, τον Άλλο έχει μέσα της την επιθυμία να μας αγαπάνε. Κι όπως ξέρουμε στην αγάπη δεν κάνουμε τους δύσκολους, την παίρνουμε όπου τη βρούμε.
Εδώ η συζήτηση: