Στην εφηβεία μου είχα μόνο βεβαιότητες. Μία από αυτές ήταν ότι η ζωή αξίζει επειδή υπάρχει το Πάθος του Έρωτα. Το πίστευα. Το διάβαζα στον φλεγόμενο έρωτα του Φρεντερίκ για την κυρία Αρνού στην Αισθηματική Αγωγή του Φλωμπέρ, το έβλεπα στα δάκρια της Ρόμι Σνάιντερ στο Σημασία έχει ν’ Αγαπάς, στη λιποθυμία της Φανί Αρντάν κάθε φορά που έβλεπε τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ στη Γυναίκα της Διπλανής Πόρτας, στη φωνή της Γεωργακοπούλου «η αγάπη μου θα σε γιατρέψει/και τ’ όνειρό σου το παλιό θα ζωντανέψει», στη Χιροσίμα της Μαργκερίτ Ντυράς: «Με καταστρέφεις. Είσαι καλός για μένα». Και κάτω από το μαξιλάρι τα Αποσπάσματα του Ερωτικού Λόγου του μπαμπά μας Ρολάν Μπαρτ: «Είμαι ερωτευμένος;» -Ναι, αφού περιμένω». Θεέ μου- μια άλλη ζωή. Φαίνονται τόσο μακριά όλα αυτά. Τόσο χθες. Δεν θέλω να ξαναπιάσω τίποτα από όλα αυτά. Οι καιροί δεν σηκώνουν το πάθος. Δεν σηκώνουν το καίγομαι. Έθαψα το πάθος, το ξέχασα. Προσαρμόστηκα. Η νοσταλγία σε σακατεύει- δεν τη θέλω.
Τώρα οι σχέσεις έχουν μεταφερθεί στα κοινωνικά μέσα- σε αυτά γνωρίζεσαι, συναντιέσαι, ερωτεύεσαι, χωρίζεις, ξαναπροσπαθείς. Είπα σχέσεων. Όχι του έρωτα γιατί ο έρωτας δεν μένει πια εδώ. Τώρα έχουμε σχέσεις- τέλος οι ερωτικές ιστορίες. Σου μιλάω από την πολυθρόνα, το κρεβάτι μου, βλέποντας σειρές, κάνοντας ταυτόχρονα και κάτι άλλο: μιλάμε με μηνύματα. Είμαστε χέρια που πληκτρολογούν. Σου στέλνω λέξεις αντί για βλέμματα που λένε ιστορίες. Μου στέλνεις λέξεις αντί για εκείνα τα τυχαία πρώτα αγγίγματα. Τα κοινωνικά μέσα λέει μια έρευνα του Internet & Technology Pew Rechearge Center έχουν γίνει ο τόπος όπου οι χρήστες συζητούν για σχέσεις και σκαλίζουν τις παλιές. Περίπου οι μισοί (53%) δηλώνουν ότι έχουν χρησιμοποιήσει αυτές τις πλατφόρμες για να ελέγξουν κάποιον με τον οποίο γνωρίστηκαν ή έχουν σχέση, ενώ το 28% δηλώνουν ότι έχουν χρησιμοποιήσει τα κοινωνικά μέσα για να μοιραστούν ή για να συζητήσουν πράγματα σχετικά με τη σχέση τους. Στους ενήλικες χρήστες κάτω των 30 ετών, αυτοί που έχουν χρησιμοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ελέγξουν έναν πρώην σύντροφό τους (70%) ή που δημοσιεύουν πληροφορίες για την ερωτική τους ζωή (48%) είναι ακόμη υψηλότερες. Το αιώνιο τρίγωνο τώρα αποτελείται από δύο ανθρώπους και ένα κινητό λέει μια άλλη έρευνα.
Κοιτάζοντας πίσω όλα τα λάθη μου (και τον πόνο που μου προκάλεσαν οι έρωτες και που καταλαβαίνω πια ότι προκάλεσα) είμαι επιφυλακτικός στο να δίνω συμβουλές. Όμως μπορώ να πω τι έμαθα να αποφεύγω.
-Να μην κολλάω. Κανείς δεν κοίταξε μια βδέλλα σε ένα ανθρώπινο σώμα και είπε: «Καλά ε, φοβερή ιδέα! Τι τέλειο ντουέτο!». Οι γυναίκες κατηγορούν τους άντρες ότι είναι ανώριμοι όταν διστάζουν να «δεσμευτούν», ότι συμπεριφέρονται σαν παιδιά που δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Όμως μόνο παιδικότητα δεν είναι όταν δεν θέλεις να μπεις σε μια σχέση που ο άλλος (άντρας ή γυναίκα) σού γίνεται κολλιτσίδα.
-Μην παντρευτείς το καλύτερο φίλο/η σου αν δεν υπάρχει έντονη σεξουαλική έλξη μεταξύ σας. Ακόμα κι αν μεγαλώσατε στην ίδια γειτονιά, έχετε κοινές μνήμες και αναφορές και γελάτε πολύ κάθε φορά που συναντιέστε. Από την άλλη το να είστε εντελώς αντίθετοι, αλλά το σεξ να είναι συγκλονιστικό επίσης δεν λειτουργεί για πολύ. Τα ετερώνυμα μπορεί αρχικά να έλκονται γρήγορα όμως βαριούνται- σα να συναντάς κάθε μέρα τον ίδιο ξένο στο καθιστικό σου.
-Το «άλλο μισό», η «αδελφή ψυχή», το «συμπληρωματικό κομμάτι μου» αποτελούν ένα καταστροφικό μύθο που δημιούργησε μεγάλη αγωνία, πόνο και απογοήτευση. Η φράση από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη « Αυτός είναι ο εαυτός μου περισσότερο, παρά εγώ» μπορεί σαν έφηβους να μας ενθουσίαζε αλλά τώρα με κάνει να ανατριχιάζω- εντάξει υπερβάλλαμε τότε, αλλά ήταν ωραία να πετάς ξέροντας ότι ο ήλιος θα λειώσει το κερί στις φτερούγες σου σαν τον Ίκαρο αλλά θα πέσεις θεαματικά. Χρειάζεται ένα κομμάτι διαφορετικότητας με τον άλλο για να κρατηθεί η ιστορία ζωντανή.
-Ναι, αυτός/η που είσαι μαζί είναι προτεραιότητα. Όχι υπερπροτεραιότητα όμως. Δεν είναι το αποκλειστικό κέντρο. Μια γυναίκα χρειάζεται να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα εκτός από τους άντρες και πώς να τους είναι ελκυστική. Μια νέα και όμορφη γυναίκα που κάνει τον άντρα κέντρο της ζωής της θα καταλήξει αδιάφορη και πληκτική όσο περιποιημένη κι αν παραμένει. Το ίδιο κι ένας άντρας που ξεκόβει από τις παρέες και τα ενδιαφέροντά του καταλήγει ο βαρετός που κοιμάται δίπλα μου.
-Ο καθένας έχει ένα δικό του ορισμό της αγάπης. Ο δικός μου λέει ότι αγάπη είναι να προτιμάς να χαθείς με κάποιον παρά να φτάσεις στον προορισμό σου με κάποιον άλλο. Μεγάλος πια καταλαβαίνω ότι αυτό που ήθελα τότε συνεχίζω να το θέλω και τώρα: κάποιον/α που μάς επιτρέπεται να παίζουμε μαζί και να γελάμε πολύ- συμπαίκτες και συνένοχοι. Έχω μάθει από την καλή και την ανάποδη ότι κανένας άντρας ή γυναίκα δεν είναι ο Ένας/Μία. Περιμένουμε από τον Άλλο να είναι τα πάντα- υπέροχος/η σύντροφος, τεράστιο σεξ απίλ, εκτυφλωτική προσωπικότητα που εκπέμπει δύναμη και χάρισμα. Καλά τώρα. Η φετιχοποίηση του Μοναδικού/ης φέρνει δυσφορία και συντρίμμια.
-Κάτι ακόμα: αυτός/η που ερωτευόμαστε, που ενδιαφερόμαστε, που τραβάει το ενδιαφέρον είναι εκεί μπροστά μας ολόκληρος/η από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη συνάντηση, από το πρώτο ραντεβού. Άκου προσεκτικά τι σου λέει. Όχι αυτά που θέλεις να ακούσεις, αυτά που σού λέει στην πραγματικότητα. Όταν μιλάει ο Άλλος για τον εαυτό του άκου τον. Όταν λέει «δεν θέλω σχέση» το εννοεί: δεν είναι δοκιμασία που χρειάζεται να περάσεις. ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ- δεν είναι ότι δεν θέλει εσένα προσωπικά, δεν θέλει σχέση οπότε η γοητεία σου και τα αισθήματά δεν μπορούν να δημιουργήσουν το ναι του. «Δεν είμαι ο τύπος για σχέση», «ποτέ δεν ήμουν πιστός/η», «πίνω πολύ», «βαριέμαι εύκολα»- όλα αυτά σημαίνουν τρέξε μακριά, όχι έλα να με αλλάξεις. Πόσες φορές θα ενθουσιαστείς με κάποιον/α που ο έρωτας σου βασίζεται στη φαντασίωση και τις δυνατότητες που θεωρείς ότι έχει κι όχι στην πραγματικότητά του που δεν σε καλύπτει;
-Έλκεις αυτό που είσαι. Αν εκτιμάς ή δεν εκτιμάς τον εαυτό σου φαίνεται στις επιλογές σου. Στους φίλους/φίλες, σε εραστές ή ερωμένες. Κάποιος/α δεν αλλάζει επειδή το θέλεις εσύ, αλλά επειδή το θέλει αυτός/η.
Είναι επώδυνο να χωρίζεις. Είναι ένας μικρός θάνατος που έχει πένθος- το ξέρω, το έχω ζήσει στο πετσί μου και ήταν κάθε φορά όλο και πιο δύσκολα. Όμως έχω τη ζωή μου- πίστη, ιδέες, φίλους, ταξίδια, δημιουργικότητα, τη φύση, την τέχνη, τους ανθρώπους- ο χωρισμός δεν είναι το τέλος του κόσμου μου. Είναι ανοησία να αναζητάς το νόημα της ζωής στον/ην αγαπημένο/η, ή στο ακατάλληλο πρόσωπο που βρίσκεται δίπλα σου. Και κάτι τελευταίο: το γέλιο σε μια σχέση είναι πιο διασκεδαστικό από το να κάνεις τον Άλλο να κλάψει.
Photo: Elliott Erwitt, (California Kiss), 1956